Başlığa bakıp da "Kayseride tatil mi olur" demeyin Adınız Vural Atılgan olursa olur. Neden mi.
ben 1952-1956 yılları arasında Kayseride yaşadım. Gördüğüm ilk şehirdir Kayseri. İlkolulu Etiler ilkokulunda orta 1-2 yi Kayseri lisesinde okudum. Hayatımda gördüğüm en şiddetli kışları burada gördüm. Taş döğüşüne burada katıldım. Dönerkümbetin içinde çok saklambaç oynadım. Para ödeyerek ilk defa burada sinemaya gittim. İçkale'nin sebze pazarı olduğu zamanlarda burada babamdan gizli sebze sattım, para kazanmayı öğrendim. İki yaz tatilinde Börekçiler çarşısında (kapalıçarşı) camcı Mustafa ve Hacı Gencer kardeşlerin yanında çıraklık yaparak camcılığı öğrendim. Hala da bilirim.
Cumhuriyet meydanında coşkulu 29 Ekim bayramlarını 23 Nisanda ilk kez çocuk balesini yaşadım.
Yoğunburç dibindeki kamyon kasasında Tarzancılık oynarken kolumu burada kırdım.
Belediyenin kara sineklerle mücadele için bulduğu kilo ile sinek satın alma programından 2 lira kazandım ama bu sineklerin çok hafif geldiğini anlayarak "Attığın taşın ürküttüğün kurbağaya değmesi gerektiğini" öğrenerek bu işi bir daha yapmadım.
İlk göz ağrımız olan 3 günlük Gesi, ve 3 aylık Muncusun ikametimizi hiç unutamadım. Ordu evinde ablamın düğünü bu şehirde yapıldı. En küçük kardeşim Emel burada dünyaya geldi.
Türkiyede yollarını asfalt yapmaya başlayan ilk şehir olurken efsane belediye başkanı Osman Kavuncuyu burada asfalt döken cezaevi mahkumlarının başında burada seyrettim.
50.000 nüfuslu olan o zamanki Kayseri'de sanırım 10.000 eşek vardı ve hemen her sabah bağlardan şehre akşamları da bağlara kelli felli binicilerini taşır dururlardı.
Günde 3 defa vardiya sirenleri çalardı ve insanlar evlerinden sokağa dökülür miting varmış gibi bir kısmı işbaşı yaparken bir kısmı da fabrikalardan sokağa dökülürlerdi.
Uçak fabrikası, Sümer bez fabrikası, Anatamir fabrikası ve daha aklıma gelmeyen tüm fabrikalar Kayseri insanının neredeyse tamamını istihdam ederdi. Kadınlar mı? onlar evlerde halı dokur deri debbağlarlardı. Çeşme başı sohbetleri en büyük eğlenceleriydi.
Cumhuriyet meydanında ilk defa idam seyrettim.
Sonra 3 defa daha kayseri'ye gittim. ilk gidişimde Etiler İlkokulunu buldum. Terkedilmişti bakımsızdı ama taş yapı dimdik ayaktaydı. O sıralarda sanayiciliğe başlamıştım. Gelecek vadeden bir işim vardı ve bu okulu restore ettirmeye karar vermiştim. Birkaç yıla ihtiyacım vardı. Ancak işler iyi gitmedi bu arzumu gerçekleştiremeyecektim. İkinci gidişimde okulumu bulamadım. Koskoca bir mahalle yerle bir edilmişti. Ayakta sadece birkaç cami ve kümbet vardı. Şaşırıp kalmıştım. Soruşturmaya başladım bilen yok.
Sonunda benim yaşlarımda biri yanıma gelip kolunu omuzuma attı. "Bak beyefendi şu gördüğün ziyaret okulun bahçesindeki ziyarettir."
"Tamam hatırladım ama okul nerede?" diye sordum. "İşte şu dört katlı Kız meslek lisesi yazan bina onun yerine yapıldı." İstemeden tüm hayallerim ve ideallerim yıkılmıştı gözlerimin yaşardığını saklayamadım. Adam kolumdan beni yandaki çay ocağına doğru çekerken onun da gözlerinin yaşardığını farkettim. Çaylar gelirken ikimiz de ağlıyorduk. O da o okulda okumuş. Onun da rüyası zengin olursa- ki her inasanın hayalidir ama çok azı gerçekleşir- Etiler ilkokulunu restore etmekmiş.
Bir yakınının cenazesinden üzgün ve yorgun dönmüş iki üzgün insan gibi sessizce çaylarımızı içip sonra da birbirimizin ismini bile sor
mayı akıl edemeden sarılıp vedalaştık.
İşte böyle anılarınız varsa ve adınız Vural Atılgan ise Kayseri'ye de başka yerlere de tatile gidersiniz. Biz de ailece 4 günlük bir Kayseri tatili yaparak tam 25 kat büyümüş olan Kayseri'de kâh yolumuzu kaybederek kâh elimizle koymuş gibi bularak tatilimizi yaptık. Ancak genel olarak çok gelişmiş bir kent bulmuş olmama rağmen hafızasının silinmiş olduğuna da çok üzülmüş olduğumu söylemeliyim.
 |
| Kayseri Cumhuriyet meydanı ve ünlü, simge saat kuleri. |
Cumhuriyet meydanında coşkulu 29 Ekim bayramlarını 23 Nisanda ilk kez çocuk balesini yaşadım.
Yoğunburç dibindeki kamyon kasasında Tarzancılık oynarken kolumu burada kırdım.
Belediyenin kara sineklerle mücadele için bulduğu kilo ile sinek satın alma programından 2 lira kazandım ama bu sineklerin çok hafif geldiğini anlayarak "Attığın taşın ürküttüğün kurbağaya değmesi gerektiğini" öğrenerek bu işi bir daha yapmadım.
İlk göz ağrımız olan 3 günlük Gesi, ve 3 aylık Muncusun ikametimizi hiç unutamadım. Ordu evinde ablamın düğünü bu şehirde yapıldı. En küçük kardeşim Emel burada dünyaya geldi.
 |
| SAHABİYE MEDRESESİ ve bizim takım. |
50.000 nüfuslu olan o zamanki Kayseri'de sanırım 10.000 eşek vardı ve hemen her sabah bağlardan şehre akşamları da bağlara kelli felli binicilerini taşır dururlardı.
 |
| Soldaki modern bina Kayseri Hilton Sağda 800 yıllık SAHABİYE medresesi |
Uçak fabrikası, Sümer bez fabrikası, Anatamir fabrikası ve daha aklıma gelmeyen tüm fabrikalar Kayseri insanının neredeyse tamamını istihdam ederdi. Kadınlar mı? onlar evlerde halı dokur deri debbağlarlardı. Çeşme başı sohbetleri en büyük eğlenceleriydi.
Cumhuriyet meydanında ilk defa idam seyrettim.
 |
| Sivas Caddesi |
Sonunda benim yaşlarımda biri yanıma gelip kolunu omuzuma attı. "Bak beyefendi şu gördüğün ziyaret okulun bahçesindeki ziyarettir."
 |
| Bizim takım Dönerkümbet önünde |
Bir yakınının cenazesinden üzgün ve yorgun dönmüş iki üzgün insan gibi sessizce çaylarımızı içip sonra da birbirimizin ismini bile sor
mayı akıl edemeden sarılıp vedalaştık.
İşte böyle anılarınız varsa ve adınız Vural Atılgan ise Kayseri'ye de başka yerlere de tatile gidersiniz. Biz de ailece 4 günlük bir Kayseri tatili yaparak tam 25 kat büyümüş olan Kayseri'de kâh yolumuzu kaybederek kâh elimizle koymuş gibi bularak tatilimizi yaptık. Ancak genel olarak çok gelişmiş bir kent bulmuş olmama rağmen hafızasının silinmiş olduğuna da çok üzülmüş olduğumu söylemeliyim.
 |
| Bir zamanlar sebze hali, sonra AVM şimdi is ne yapıldığını kimsenin bilmediği İçkale |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder